JimB.40 Blog

Aula sto. Jeden zero zero. W bran­ży, w któ­rej przed­się­wzię­cia pada­ją jak roba­le w zetknię­ciu z prusakolepem brzmi nie­wia­ry­god­nie ale praw­dą naj­praw­dziw­szą jest. 7 lat, 100 spo­tkań i nie­zli­czo­na ilość pochło­nię­tej piz­zy. Po raz czter­dzie­sty zatem poje­cha­li­śmy spę­dzić z Aulą tro­chę cza­su i poświę­to­wać ten nie­wąt­pli­wy suk­ces. Wszech­świat sprzy­siągł się tego dnia aby­śmy nie doje­cha­li ale po wie­lo­krot­nej daw­ce myśle­nia „Uda się” pro­ble­my w posta­ci nie­prze­wi­dzia­nych kor­ków, man­da­tu czy awa­rii auta jawi­ły się jako drob­nost­ki.

Co na setnej Auli

• Artur K. — któ­ry zaj­mu­je się tylo­ma rze­cza­mi, że nasz blog jest za mały żeby je wszyst­kie pomie­ścić
• Jerzy C. — któ­ry zaj­mu­je się pija­ro­wa­niem a wol­nym cza­sie sztu­ką przez duże S.
• Jim B. — Aulo­wy part­ner i wie­bi­ciel

Pierw­szy na sce­nie poja­wił się Artur K. Pomi­mo tylu lat zna­jo­mo­ści do dziś mamy wąt­pli­wo­ści czy Artur jest mat­ką czy ojcem chrzest­nym Auli. Nie mamy zaś żad­nych wąt­pli­wo­ści, że Aulę zna od dziec­ka. Nie było więc lep­szej oso­by któ­ra mogła­by opo­wie­dzieć o tym jak to z Aulą było. Oraz jak to z Aulą będzie.

Jerzy C. opo­wie­dział bez ście­my jak się budu­je biz­nes. Mamy nie­od­par­te wra­że­nie, że prze­ka­za­na wie­dza znaj­du­je się w opo­zy­cji do wie­dzy aka­de­mic­kiej. Na korzyść tej pierw­szej wer­sji. Szcze­gól­nie w pamięć zapa­dła nam w pamięć opo­wieść o nie­ade­kwat­nych wyma­ga­niach napu­szo­nych insty­tu­cji finan­so­wych wyra­ża­ją­cych się stwier­dze­niem „pokaż kasz­floł” w cza­sach kie­dy roz­li­cze­nia pole­ga­ły na fak­tu­ro­wa­niu z pół­rocz­nym ter­mi­nem płat­no­ści i modli­twie żeby nie został prze­kro­czo­ny. W ramach reali­za­cji marzeń Jerzy pro­wa­dzi gale­rię, cho­ciaż roko­wa­nia biz­ne­so­we są nie­pew­ne. Rynek nie­du­ży a arty­ści dziw­ni. Potwier­dza­my mamy nie­usta­ją­ce poczu­cie dziw­no­ści.

Na zakoń­cze­nie wystą­pi­li­śmy oso­bi­ście. Rzecz raczej nie­spo­ty­ka­na bowiem bar­dziej gustu­je­my w obser­wa­cji i opo­wie­ści obra­za­mi niż sło­wa­mi. Wra­że­nie peł­nej sali było peł­ne, wiec usie­dli­śmy żeby nie upaść z wra­że­nia. Przy­go­to­wu­jąc zdję­cia do poka­za­nia mie­li­śmy dyle­mat bowiem ujęć kil­ka tysię­cy a cza­su 10 minut. Sku­pi­li­śmy się więc na ludziach, emo­cjach i momen­tach z przy­mru­że­niem oka. Na sali roz­legł się cza­sem śmiech, więc momen­ty wybra­li­śmy wła­ści­we.

W kulu­arach otrzy­ma­li­śmy kawa­łek uro­dzi­no­we­go tor­tu i z bra­ku jasne­go obiek­ty­wu rzu­ci­li­śmy się w wir roz­mów. Na całe szczę­ście Aula była w dobrych foto­gra­ficz­nych rękach Agniesz­ki L.

Jeże­li cze­goś nam bra­ko­wa­ło to obec­no­ści rodzi­ny Auli. Żeby wymie­nić tyl­ko kil­ku Krzysz­to­fa K., Igo­ra D., Jana R., Macie­ja B. Micha­ła M czy też Macie­ja Z. Tro­chę szko­da bo prze­cież jak mawia­ją „z rodzi­ną naj­le­piej się wycho­dzi się na zdję­ciu”.

A pro­pos zdjęć oto i foto rela­cja

Fotorelacja

Zobacz rów­nież zdjęcia z innych Auli.

Aula dzie­więć­dzie­siąt. Zima to była peł­ną gębą i śnie­giem po kola­na, więc wca­le nam się jechać nie chcia­ło. Szcze­gól­nie, że Aulę wywia­ło za Wisłę. Nawet kie­row­ca trzy razy spraw­dzał dżi-pie-esa bo z rzad­ka mu sie tra­fia tak odle­gła tra­sa. Nie mniej jed­nak ule­gli­śmy poku­sie zoba­cze­nia jak tam nasza Aula się mie­wa. Dono­si­my więc, że mie­wa się dobrze. Jak to z wie­kiem bywa przy­by­ło jej tu i ówdzie. Kon­kret­nie tu zna­czy w wiel­ko­ści a ówdzie w sze­ro­ko­ści. Lista wiel­ka, że prze­wi­ja­li­śmy listę dzie­sięć minut a sala sze­ro­ka, że myśli­my o kupie­niu więk­sze­go tele­obiek­ty­wu. Chwi­lo­wo łapa­li­śmy w kadrze bliż­sze tema­ty. Naj­bli­żej zaś tema­tycz­nie była pro­wa­dzą­ca. W kulu­arach ucie­szy­ło nas, że piz­za tak­że samo okrą­gła, choć zaku­sy są na przej­ście w kwa­drat.
Daw­no nas nie było to się poro­bi­ło, oj poro­bi­ło. Tak czy ina­czej sfo­to­gra­fo­wa­li­śmy co widzie­li­śmy i tym samym kolej­ny zestaw foto­gra­fii dołą­cza do kolek­cji.

Fotorelacja

Zobacz rów­nież zdjęcia z innych Auli.

Aula sie­dem­dzie­siąt sie­dem. Czy­li mar­ke­ting oraz pijar. Myśmy jak usły­sze­li, że cho­dzi o pijar to od razu w tor­bie miej­sce na butel­kę zro­bi­li­śmy. Nie­ste­ty z bli­żej nie­zna­nych przy­czyn nie poda­wa­no żad­nych napoi z zawar­to­ścią. Czu­je­my się tro­chę oszu­ka­ni. Na pocie­sze­nie jed­nak odkry­li­śmy, że nie tyl­ko nas oma­mio­no obiet­ni­cą. Sala była bowiem peł­na do tego stop­nia ze miej­sca bra­kło na pod­ło­dze. Cie­szy­my się wiec, że tra­dy­cja pija­ro­wa­nia w naro­dzie nie ginie.

Myśmy daw­no takiej Auli nie widzie­li. Ska­kać trze­ba było. Aule­ry uśmiech­nię­te od ucha do ucha. Gdy­by nie te ucha śmia­li by się pew­ni­kiem na okrą­gło. Cho­ciaż sala powo­du­je u nas już spad­ki kre­atyw­no­ści, tym razem było miod­nie. Zna­czy się słod­ko. Zna­czy się pra­co­wi­cie jak u psz­czó­łek. Zna­czy się fotek ze sto­pięć­dzie­siąt bez mała.

Na wła­sne oczy zoba­czy­li­śmy, że aby osią­gnąć suk­ces trze­ba mieć misję. Naj­le­piej od Boga jak Jake i Elwood. Od kogo ma Agniesz­ka zamie­rza­my się dowie­dzieć nie­ba­wem. Usły­sze­li­śmy rów­nież zaska­ku­ją­ce wyzna­nie kto jest ojcem. Jak wia­do­mo suk­ces ma wie­lu ojców. Nie­ja­ka Suzie jest nie­wąt­pli­wym suk­ce­sem w bran­ży inwe­sty­cji zaląż­ko­wych. Nie mniej jed­nak myśmy śle­dzi­li uważ­nie star­tup-sce­nę i swo­je zda­nie mamy kto się przy­cznił do suk­ce­su. Oj dzia­ło się.

Co na Auli

• Joan­na M. — kreatywna dama , któ­ra na rand­kach opo­wia­da o swo­im star­tu­pie.
• Kon­rad L. — zna­ny podglądacz aukcyjny i pro­pa­ga­tor prze­strze­ga­nia przy­ka­zań oraz ojciec swo­je­go dziec­ka.
• Robert W. — któ­ry zaj­mu­je się pija­ro­wa­niem oraz przy­pra­wia­niem o zawał wła­ści­cie­li agen­cji publicz­nie przy­zna­jąc się do sta­wek.

panel popro­wa­dzi­ła.

• Agniesz­ka S. — zna­ny w bran­ży SPIN dok­tor zaj­mu­ją­cy się orga­ni­za­cją edu­ka­cji dla tych co zaczy­na­ją.

Na stronie Auli moż­na zoba­czyć pre­zen­ta­cje.
U nas nie­zmien­nie wyjąt­ko­wo inte­li­gent­ne i boga­te kobie­ty, oraz pięk­ni męż­czyź­ni. Albo na odwrót. Nigdy nie pamię­ta­my dokład­nie. Zawsze może­cie oce­nić sami więc zapra­sza­my do foto-rela­cji.

(więcej…)

Aula sie­dem­dzie­siąt sześć. Czy­li inwe­sto­ry i kasio­ra do roz­da­nia.

W tym odcin­ku wystę­po­wa­li:

• Arka­diusz H. co to się ogrom­ny­mi rze­cza­mi zaj­mu­je, ale małych firm poszu­ku­je
• Zyg­munt G. — co to pie­nię­dzy ma w bród i jesz­cze ciut, ale te z 8.1 też przyj­mie z poko­rą.
• Maciej K. — co to się zaj­mu­je ryb łowie­niem, ale chwi­lo­wo tyl­ko węd­ku­je bo ryby wyło­wio­ne a o nary­bek w Pol­skich sta­wach dba­ło­ści nie ma.

Na stronie Auli moż­na zoba­czyć pre­ze­zn­ta­cje.
U nas jak zwy­kle jed­no oko na boga­tych męż­czyzn a dru­gie na pięk­ne kobie­ty. Myśli­my o trze­cim dla tych co się nie łapią w poda­ne pod­ru­py.

(więcej…)

Aula sie­dem­dzie­siąt pięć odby­ła się w Gaze­cie . Sala peł­na była. Na szczę­ście sala w Gaze­cie ma trzy wej­ścia zwa­ne też wyj­ścia­mi. Foto­graf więc zni­kać może i poja­wiac się nie para­du­jąc przed obiek­ty­wem kame­ry. Tak się zło­ży­ło że foto­gra­fem to myśmy byli. Zni­ka­li­śmy się i poja­wia­li­śmy więc ile wle­zie.

W tym odcin­ku wystę­po­wa­li:

• Dariusz B. co to się finan­sa­mi inte­re­su­je. Słup­ki nam poka­zu­jąc mówił o naszym kra­ju, w któ­rym zakła­da­nie nowej dzia­łal­no­ści jest rów­nie łatwe jak jez­dze­nie kotle­tów scha­bo­wych pałecz­ka­mi do sushi (spraw­dzo­ne).
• Krzysz­tof G. — co to kobie­ta­mi się inte­re­su­je. Na odwrót niż my. Bowiem to kobie­ty się inte­re­su­ją nami. Posta­no­wi­li­śmy zatem odwróć co nie­co, żeby zła­pać wła­ści­wą per­spek­ty­wę. Cie­szy­my się jed­nak, że nam tak nie zosta­ło na sta­łe.
• Rafał Z. co to się kasio­rą inte­re­su­je. My nie­ste­ty kasio­re mamy w … miej­scu numer dwa. Dla­te­go też Rafał kasio­rę ma a my dopie­ro mieć mamy.
• Woj­ciech K. co to się uży­tecz­ny­mi pigu­ła­mi inte­re­su­je. Myśmy kie­dyś taką uży­tecz­ną pigu­łe w szpi­ta­lu spo­tka­li więc abso­lut­nie rozu­mie­my zain­te­re­so­wa­nie, bo wspo­mnie­nia mamy bar­dzo przy­jem­ne.

Na stronie Auli moż­na zoba­czyć pre­ze­zn­ta­cje, komen­ta­rze uczest­ni­ków, o ile sko­men­to­wa­li cokol­wiek.
U nas moż­na zoba­czyć jak to wyglą­da­ło z koń­ca sali. Albo z boku sali. Ewen­tu­al­nie z pozio­mu tych co sie­dzie­li na pod­ło­dze.

(więcej…)